Czy sportowcy transpłciowi powinni mieć możliwość konkurowania ze sportowcami różniącymi się od płci przypisanej im przy urodzeniu?

W 2016 r. Międzynarodowy Komitet Olimpijski orzekł, że sportowcy transseksualiści mogą brać udział w Igrzyskach Olimpijskich bez przeprowadzania operacji zmiany płci. W 2018 r. Międzynarodowe Stowarzyszenie Federacji Lekkiej Atletyki, ciało zarządzające torami, orzekło, że kobiety, które mają więcej niż 5 nano-moli na litr testosteronu we krwiopodobnej sprinteru południowoafrykańskiego i złotego medalisty olimpijskiego Caster Semenya, muszą albo konkurować z mężczyznami, albo brać leki, aby zmniejszyć ich naturalny poziom testosteronu. IAAF stwierdził, że kobiety z kategorii "pi…  ęć plus" mają "różnicę w rozwoju seksualnym". Orzeczenie cytowało badanie przeprowadzone przez francuskich naukowców w 2017 r. Jako dowód, że zawodniczki z testosteronem bliżej mężczyzn lepiej radzą sobie w określonych zawodach: 400 metrów, 800 metrów 1500 metrów i mila. "Nasze dane i dowody pokazują, że testosteron, naturalnie wytwarzany lub sztucznie wprowadzany do organizmu, zapewnia znaczną poprawę wydajności kobiet-sportowców", powiedział prezes IAAF Sebastian Coe w oświadczeniu.